روش میخگذاری یکی از روشهای رایج برای پایدارسازی دیوارههای گود است که در سالهای اخیر مورد توجه بوده است. مطالعات متنوعی برای بهینهسازی آرایش، طول و زاویه میخها در طرح میخگذاری انجام شده است. زاویه میخ یکی از متغیرهای بهینهسازی مهم بوده که در مطالعات گذشته در نظر گرفته شده است. بعنوان یک قید در بهینه سازی، در مطالعات پیشین فرض شده است که زوایای تمامی ردیفهای میخ در عمق دیواره گود باید مساوی باشند. برعکس، مطالعه حاضر فرض میکند که این زوایا میتوانند در عمق متفاوت باشند؛ بعبارت دیگر، زاویه میخ هر ردیف از میخها یک پارامتر بهینه سازی مستقل است. مطالعه حاضر بهینه سازی میخها را با دو رویکرد انجام میدهد. در رویکرد اول، نسبت طول بیشینه میخها به ارتفاع دیوار بدون قید است اما در رویکرد دوم، این نسبت به مقداری که در راهنمای FHWA پیشنهاد شده است، محدود میگردد. نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که زوایای بهینه برای دو رویکرد در نظر گرفته شده متفاوت هستند. در رویکرد اول، زوایای بهینه برای تمامی ردیفهای میخ ثابت و برابر 5 درجه است؛ اما در رویکرد دوم، زوایای بهینه برای هر ردیف از میخها متفاوت است به طوری که از بالاترین ردیف به پایینترین ردیف کاهش مییابد.
)