-آزاده، س.ر.، حسنلی، س.ا.ح.، (1396)، "توسعه حمل و نقل محور"، میدان مصلای شهر رشت، کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام.
-آزموده، م. حقیقتی، ف.ر.، (1396)، "ارزیابی کاربریهای زمین با توجه به دسترسی حملونقل مطالعه موردی: منطقه 6تهران"، نشریه پژوهش و برنامهریزی شهری، 8(28)، ص. 148-135.
-استادیجعفری، م. رصافی، ا.، (1392)، "ارزیابی سیاستهای توسعه پایدار در بخش حمل و نقل شهری با استفاده از مدلهای سیستم پویایی، مدیریت شهری، (31)، ص. 281-294.
-اسماعیلزاده، ح. کاشانیاصل، ا. افضلی گروه، ز. روی دل، ج.، (1396)، "ارزیابی راهکارهای مدیریت و برنامهریزی در کنترل ترافیک شهری مطالعه موردی: کلانشهر تبریز"، نشریه جغرافیا و برنامهریزی، 21(62)، ص. 20-1.
-آقایاریهیر، م. حبیبیان، م. استادیجعفری، م. امینیشیرازی، ح.، (1394)، "منطقهبندی حملونقل روستایی در ایران"، نشریه علمی-پژوهشی جغرافیا و برنامهریزی، 19 (53)، ص. 47-25.
-اقدسوطنخواه، م. و قریب، ف. (1388)، "بررسی اثرات کاربری زمین و توسعه شهری بر حملونقل سریع همگانی"، علوم و تکنولوژی محیطزیست، 11 (3)، ص. 256-249.
-امانپور، س. علیزاده، ه. (1393)، "سنجش و شناسایی شاخصهای پایداری اجتماعی حملونقل شهری در شهر اهواز، مجله جغرافیا و توسعه فضای شهری، 1 (2)(پیاپی1)"، ص. 115-103.
-بیتی، ح. پناهی، س. سلیمی، م. (1393)، "تحلیل سامانه حملونقل اتوبوسهای تندرو شهری(BRT) و سنجش تحولات و تدثیرات اجتماعی و اقتصادی ناشی از آن بر حوزههای پیرامون در کلانشهر تبریز"، نشریه علمی-پژوهشی جغرافیا و برنامهریزی، 18 (49)، ص. 53-19.
-پوراحمد، ا. و عمرانزاده، ب. (1391)، "ارزیابی و ارایه راهکارهای توسعه سیستم حمل و نقل BRT در کلانشهر تهران با استفاده از مدل SWOT"، مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، 3 (11)، ص. 17-36.
-جاسبی، ج. و مکوندی، پ.، (1390)، "مدلسازی فرایند پیشبینی سفر در برنامهریزی حملونقل درون شهری مبتنی بر رویکرد ترکیبی استنتاج فازی"، فراسوی مدیریت، 5 (17)، ص. 31-7.
-حسنزاده، م. سلطانزاده، ح. و طبیبیان، م.، (1394)، "تأثیر فناوری حمل و نقل بر شکل و فعالیت در بافتهای تاریخی با تأکید بر پیادهمداری؛ منطقه 12 شهرداری تهران، پژوهشهای انسانشناسی ایران، 5 (2)،
ص. 117-137.
-دیوید، ف.، (1389)، "مدیریت استراتژیک، ترجمه علی پارسائیان و سیدمحمد اعرابی، چاپ هفدهم، تهران، انتشارات دفتر پژوهشهای فرهنگی".
-ذوقدار، پ.، شبانی، ا.، (1397)، "ارزیابی الگوی رفتاری شهروندان در ایستگاههای هوشمند حملونقل شهری"، معماری شناسی، 1 (5)،
ص. 9-1.
-زیاری، ک. منوچهریمیاندواب، ا. محمدپور، ص. ابراهیمپور، ا.، (1390)، "ارزیابی سیستم حمل و نقل عمومی(BRT) شهر تبریز با استفاده از رویکرد تحلیل عوامل استراتژیک SWOT))، مدیریت شهری.
ص. 79-98.
-سرایی، م.ح. و محمدزاده، ز.، (1393)، "بررسی میزان اثربخشی
سیستمهای تندرو در شهر مشهد، نشریه علمی-پژوهشی جغرافیا و
برنامهریزی،18 (49)، ص. 137-119.
-سلطانی، ع. فلاحمنشادی، ا. (1391)، "یکپارچهسازی سیستم حملونقل راهکاری در حهت دستیابی به حملونقل پایدار"، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات شهری، (5)، ص. 60-47.
-سمندری، ع. (1394)، "بررسی نتایج بهکارگیری آیندهپژوهی برای
برنامهریزی استراتژیک حوزه حمل و نقل شهر تهران"، سومین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری.
-طالقانی، م. ثاراللهی، ص. و محتشم، س.س.، (1395)، "تعیین ارتباط بین سنجههای مدیریت دانش بر عوامل محتوایی و فرآیندی (حوزه استراتژیک)"، ویژهنامه چهارمین کنفرانس بینالمللی پژوهشهای کاربردی در مدیریت و حسابداری.
-طیبیان، م. و دانشفر، ا.، (1396)، "رویکرد تحلیلی حکمروایی مطلوب در مدیریت استراتژیک با تأکید بر تابآوری در شهرهای ایران"، چهارمین کنفرانس ملی معماری و شهرسازی.
-عبداللهی، م. سالکقهفرخی، ر. قاسمزاده، ب. فتحبقالی، ع.، (1392)، "ارزیابی کارآیی عملکردی سیستم حملونقل اتوبوسهای تندرو شهر تبریز"، مجله جغرافیا و توسعه شهری، (3)، ص. 80-65.
-عربمازار، ع.ا. و پورپیرعلی، م.، (1394)، "قیمتگذاری بهینه حملونقل درون شهری مطالعه موردی: شهر اصفهان، پژوهشنامه حملونقل"، 12 (4)، ص. 374-367.
-فلاحمنشادی، ا. روحی، ا. فلاحمنشادی، ا. (1394)، "تحلیل و بررسی اقدامات لازم باری اجرایی شدن حملونقل یکپارچه شهری در
کلانشهرها؛ نمونه موردی: شهرتهران"، مجله پژوهش و برنامهریزی شهری، 6 (20)، ص.98-83.
-فنی، ز. احمدی، ت. ضویان، م. ت.، (1396)، "راهبردهای توسعه پایدار حملونقل شهری با استفاده از تحلیل شبکه مطالعه موردی: ساختار مدیریت حملونقل کانشهر تبریز"، نشریه علمی-پژوهشی جغرافیا و برنامهریزی، 21 (59)، ص.242-221.
-قرآگوزلو، ع.ر.، آلشیخ، ع.ا. و سجادیان، م. (1391)، "تحلیلی تطبیقی بر نقش حمل ونقل شهری در آلودگی هوا به تفکیک مناطق شهرداری کلانشهر تهران (منوکسید کربن)با بهره گیری ازGIS ، فصلنامه جغرافیا و برنامهریزی شهری چشمانداز زاگرس، 4 (12)، ص. 22-40.
-کاشانیجو، خ. و مفیدیشمیرانی، س.م. (1388)، "سیرتحول نظریههای مرتبط با حملونقل درون شهری"، نشریه هویت شهر، 3 (4)، ص. 14-3.
-کاظمی، ص. (1389)، "پیادهسازی راهبردهای ملی (الزامات و ظرفیتها)"، چاپ اول، تهران، انتشارات دانشگاه عالی دفاع ملی.
-مرجانی، ت. پورعابدی، م.ر. سعیدی، ل. مینو، ع.ر.، (1397)، "ارایه مدل ارزیابی تکنولوژی پایدار در حوزه حملونقل شهری تهران"، فصلنامه علمی-پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری، (22)، ص. 18-1.
-ملاشاهی، ح.ف. بذرافشانمقدم، ب. و محتشمی، ت. (1396)، "بررسی شخصهای کمی و کیفی مؤثر در ارزیابی عملکرد سامانه اتوبوسهای تندرو(BRT) با رویکرد توسعه پایدار"، فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات شهری، (23)، ص. 97-87.
-نصرتی، ع.ر.، (1393)، "بررسی نقش و اهمیت خطاهای نظاممند ذهنی به عنوان الزام پیادهسازی اقتصاد مقاومتی"، تهران، کنفرانس پیادهسازی اقتصاد مقاومتی.
-Ambrosino, G.; Nelson, J.; Boero, M. & Pettinelli, I., (2016), “Enabling intermodal urban transport through complementary services: From Flexible Mobility Services to the Shared Use Mobility Agency: Workshop 4. Developing inter-modal transport systems”, Research in Transportation Economics, 59, Pages pp.179-184.
-Banister, D., (2011), “Cities, mobility and climate change. J. Transp. Geogr. 19 (6),
pp. 1538–1546.
-Cong, Y., Wang, J., Li, X., (2016), “Trafc flow forecasting by a least squares support vector machine with a fruit fly optimization algorithm. Procedia Eng.137, pp. 59–68.
-Cox, A., Prager, F., Rose, A., (2011), “Transportation security and the role of resilience: A foundation for operational metrics, Transportation Policy 18,
pp. 307–317.
-Fox, Chris C., (2010), “6 reasons why strategies fail in implementation, available through”, strategiccoffee.chriscfox.com.
-J. Wang, H. Mo, F. Wang and F. Jin, (2011), “Exploring the network structure and nodal centrality of China’s air transport network: A complex network approach, Journal of Transport Geography, Vol. 19(4),
pp. 712–721.
-Jeon, C.M., Amekudzi, A., (2005), “Addressing sustainability in transportation systems: definitions, indicators, and metrics. Journal of Infrastruct. System, 11 (1), pp. 31–50.
-Ming-W, W., (2019), “Constructing urban dynamic transportation planning strategies for improving quality of life and urban sustainability under emerging growth management principles”, Sustainable Cities and Society, 44, pp. 275-290.
-Miranda, H. F., & Silva, A. N. R., (2012), “Benchmarking sustainable urban mobility: The case of Curitiba, Brazil”, Transport Policy. 21, pp. 141–151.
-Okumus, F. (2003), “A framework to implement strategies in organizations, Management Decision”, 41(9), pp. 871-882.
-Pincetl S, Chester M, Circella G, Fraser A, Mini C, Murphy S, et al., (2014), “Enabling future sustainability transitions an urban metabolism approach to Los Angeles. J Ind Ecol;18:8, pp. 71–82.
-Salonen, M., Toivonen, T., (2013), “Modelling travel time in urban networks: comparable measures for private car and public transport. Journal Transport Geography. 31, pp. 143–153.
-Wu, W.; Hou,Ya-Chung; Su, Chen; -Fu & Chang, C., (2013), “Identifying failure recovery strategies for paper industrial suppliers, Industrial Marketing Management,
https://www.sciencedirect.com.
-Zope, R.; Vasudevan, N.; Shriniwas, G. & Benchmarking, J., (2018), “A tool for evaluation and monitoring sustainability of urban transport system in metropolitan cities of India,Soustainable Cities and Society”, https://www.sciencedirect.com.