مشکلات فراوان و هزینههای بالای نگهداری در پلهای سنتی، مخصوصا برای پلهای با دهانه کوتاه، فرصتی را پدید آورده است که طراحیهای جایگزین اقتصادیتری برای طراحی پلها گسترش یابد.یکی از انواع این طرحهای جایگزین پلهای یکپارچه است. یکی از موثرترین عوامل بر روی مقدار فشار و نشست پشت کوله پلهای یکپارچه، دامنه تغییر مکانهای دورهای میباشد. در این پژوهش از مدلسازی فیزیکی کوچک مقیاس به منظور بررسی اثر دامنه تغییر مکان دورهای بر رفتار فشار و نشست در پشت کوله پلهای یکپارچه استفاده شده است. مدلسازی فیزیکی در این پژوهش عبارت است از دیوارهای که قادر است به خاک پشت خود تغییر مکانهای دورهای اعمال کند. در طول هر آزمایش تعداد دوره رفت و برگشت تغییر مکان به بالای دیواره اعمال شده و نتایج آن مورد بررسی قرار گرفته است. مقادیر بیشینه تنش افقی، مقدار ضریب فشار جانبی بیشینه در دورههای تغییر مکان دیوار و نشستهای پشت دیواره در این آزمایشها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتهاند. نتایج آزمایشها نشان میدهد که با افزایش دامنه تغییر مکان دورهای، مقادیر فشار و نشست پشت دیوار به شدت افزایش مییابند که نتایج با آییننامههای مختلف مقایسه شدهاند.