2
گروه عمران - برنامه ریزی حمل و نقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
3
دانشکده عمران-دانشگاه علم و صنعت ایران
10.22034/road.2022.363031.2092
چکیده
باتوجه به اینکه مساله انتخاب مسیر مسافر و پارامترهای دخیل در آن در دهه‌ها مورد توجه و مطالعه برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران حمل‌ونقل بوده است؛ در این مقاله سعی شده است تا با بررسی و بهبود مدل ریاضی انتخاب مسیر مسافران در مطالعات پیشین، افزایش کارایی محاسباتی و کاهش زمان پردازش داده‌ها مد نظر قرارگیرد. این موضوع از طریق چندهسته‌ای نمودن شیوه پردازش داده‌ها (پردازش موازی) برپایه اصلاح مدل‌های ریاضی ارائه‌شده در مطالعات پیشین، در قالب مدل تخصیص پویای حمل‌ونقل همگانی با الگوریتم کوتاه‌ترین مسیر مبتنی بر برنامه زمانی و زیرالگوریتم حذف سفر، انجام شده است. نتایج با خروجی‌های یک مدل غیرپویا مبتنی بر الگوریتم کوتاه‌ترین مسیر کمان-مبنا مقایسه گردید تا تأثیر در نظر گرفتن محدودیت ظرفیت و پویایی الگوریتم در زمان محاسبات و میزان دقت خروجی مورد سنجش قرار گیرد. نتایج نشان داد که با وجود افزایش میزان محاسبات به میزان ۷/۱۳ درصد نسبت به مدل پایه، اما به دلیل استفاده از پردازش موازی زمان حل مساله ۲۰ درصد کاهش پیدا کرده است.
)