مقایسه استاندارد AASHTO T 307 و پروتکل NCHRP 1-28A برای تعیین مدول برجهندگی خاک

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه مهندسی عمران، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

چکیده

روسازی انعطاف‌پذیر راه معمولاً از دو یا چند لایه آسفالتی، لایه‌های مصالح دانه‌ای (اساس و زیراساس) و خاک بستر تشکیل شده است. در روش طراحی مکانیستیک- تجربی روسازی (MEPDG)، بر اساس نظریه الاستیک یک مدول کشسان و یا به عبارتی بهتر مدول برجهندگی برای این لایه‌ها از جمله خاک بستر در نظر گرفته می‌شود. برای تعیین مدول برجهندگی، روش استاندارد آزمایشگاهی، آزمایش سه محوری سیکلیک است که این روش دقیق و تنها روش مستقیم تعیین مدول برجهندگی مصالح خاکی است. در این روش آزمایش بر روی نمونه‌های استوانه‌ای خاک و بارگذاری سه محوری به صورت سیکلیک (تناوبی) انجام می‌گیرد. روش‌های بین‌المللی تعریف شده فعلی برای تعیین مدول برجهندگی شامل استاندارد AASHTO T 307 و پروتکل NCHRP 1-28A هستند. در این مقاله به پیشینه و جنبه‌های فنی و مقایسه‌ای بین این دو روش پرداخته شده تا درکی درست و تحلیلی از روش‌های آزمایشگاهی تعیین این مدول به دست آید. نتایج این مقایسه نشان می‌دهد پروتکل NCHRP 1-28A اگر چه نسبت به استاندارد AASHTO T 307 مقادیر واقعی‌تری از مدول سختی مصالح را ارائه می‌کند، ولی با توجه به پیچیدگی دستگاه آزمایش و ابزار اندازه‌گیری بار و تغییرشکل نمونه، امکان انجام گسترده آن به خصوص در آزمایشگاه‌های کشور وجود ندارد. با این حال این مقاله با ارائه چالش‌های این روش‌ها می‌تواند راهنمایی جامع برای پژوهشگران و مهندسین درگیر با موضوع مدول برجهندگی مصالح خاکی باشد.

کلیدواژه‌ها