تعیین سطح آستانه مقاومت لغزشی روسازی راه های ایران

سطح آستانه مقاومت لغزشی، فرایندی است که به طور گسترده در مدیریت روسازی بکار می رود تا حداقل مقاومت لغزشی اندازه گیری شده را به طور استاندارد به عنوان آستانه برای فعال سازی تعمیر و نگهداری هر بخش از روسازی که دارای مقاومت لغزشی کمتری نسبت به این آستانه باشد، برای رانندگی در سطح مرطوب و خطرناک تعیین نماید. تصادفات جاده ای در آب و هوای مرطوب و بارانی یک نگرانی عمده برای مهندسان راه است. مطالعات ایمنی جاده ها نشان می دهد که حدود 20 درصد از تمام تصادفات هنگام بارندگی و رویه های مرطوب رخ می دهد. آب و هوای مرطوب تاثیر عمده ای در مقاومت لغزشی جاده های مرطوب بر تصادفت دارد. با توجه به عدم قابلیت توانایی در پیش بینی مقاومت لغزشی در الگوهای متفاوت بارندگی، باید حداقل آستانه مقاومت لغزش برای رانندگی ایمن در اقلیم مرطوب مورد توجه قرار گیرد. در کشور ما این آستانه ها و روش های مدیریت هنوز مشخص نشده است. نظارت بر مقاومت لغزشی سطوح روسازی بخشی جدایی ناپذیر از یک سیستم مدیریت روسازی است. این مقاله نشان می دهد که چگونه با استفاده از رویکرد علمی، حداقل آستانه مقاومت لغزشی در نقاط مختلف یک شبکه جاده ای با استفاده از روشهای موجود در دنیا که تا کنون مورد استفاده قرار گرفته اند الگوهای متفاوت آستانه تعیین می گردد. شایان ذکر است که روشهای پیشرفته دیگری نیز در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند که در این مقاله به آنها پرداخته نمی گردد.