امروزه نقش بخش حملونقل ریلی در ایجاد توسعه پایدار نقش بدیهی و بیبدیل است. تأمین بسترهای لازم برای پاسخگویی به این نیاز روزافزون، موضوعی بسیار مهم و چالشبرانگیز است و بهرهبرداری درست و بهموقع از این بخش و همچنین انجام سرمایهگذاری لازم میتواند در موقعیت ترانزیتی بخش حملونقل ریلی کشور مؤثر باشد. هدف اصلی این مقاله بررسی سهم ترانزیت در بخش حملونقل ریلی کشور از بازارهای منطقهای و بینالمللی میباشد. در این پژوهش، بهمنظور بررسی قابلیتها و ظرفیتهای ترانزیت در بخش حملونقل ریلی سه سناریو تعریفشده است. مفروضات سناریوی اول مبتنی بر قراردادهای واگذاری ناوگان ریلی به بخش خصوصی (SMGS , TEA) است. سناریوی دوم مبتنی بر قراردادهایی است که با کشور چین بستهشده است و همچنین طراحی سناریوی سوم بر اساس دادههای واقعی از متوسط سیر روزانه واگنهای باری در سال 1396و 1397 صورت گرفته است. در ادامه بهمنظور رفع مشکلات موجود و کاهش عدم توازن در سهم بازار حملونقل ریلی بین ریل، جاده و دریا توصیههایی بر اساس سناریوهای خوشبینانه و محتمل ارائهشده که میتواند منجر به تحقق اهداف مندرج در قانون توسعه حملونقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت (سهم 30 درصدی از حمل بار برای راهآهن در سال 1390، که بر اساس عملکرد واقعی سهم راهآهن از ترانزیت 66/6 درصد بوده است) گردد.