1
استادیار، گروه مهندسی عمران ،واحد یاسوج،دانشگاه آزاد اسلامی،یاسوج، ایران
2
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامى، کازرون، ایران
10.22034/road.2023.398102.2165
چکیده
نتخاب روش بهینه برای حفر تونل مستلزم شناخت کامل روش‌های حفر تونل و پارامترهای تأثیرگذار بر آنها می‌باشد. از جمله پارامترهای مهم که باید مورد مطالعه و ارزیابی قرار گیرد می‌توان به مشخصات هندسی، مشخصات زمین شناسی و ژئومکانیکی، شرایط پروژه و زیرساخت‌های موجود، زمان به اتمام رسیدن پروژه و مسائل زیست محیطی اشاره کرد. همچنین پیش بینی و کنترل نشست هم از لحاظ ایمنی و هم از نقطه نظر اقتصادی از اهمیت قابل توجهی در مناطق شهری برخوردار می باشد. در سال‌های اخیر، استفاده از تونل کاری در عمق کم برای حفاری فضاهای زیرزمینی از جمله ایستگاه مترو و فضاهای مشابه در خاک‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته که به دلیل عدم ایجاد خلل در ترافیک، در فضاهای شهری مورد علاقه می‌باشد. تونل کاری در عمق کم و در خاک ضعیف، (STM (Shallow Tunneling Method نام گذاری می‌شود. استفاده از STM در فضاهای شهری می‌بایست از نظر نشست در سطح زمین و اثرات آن بر سازه‌های روزمینی به طور دقیق ارزیابی گردد. به منظور بررسی هر کدام از روش‌ها از مدل سازی عددی به روش سه بعدی استفاده و هدف از مدل سازی عددی به روش سه بعدی، بررسی دقیق میزان نشست حین اجرا و تعیین بهترین روش اجرا با کمترین میزان نشست بوده است. روش‌های مختلفی با تقسیم بندی‌های متفاوت جهت حفاری مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت روش قابل استفاده در این مطالعه ارائه و بهترین روش با کمترین میزان نشست به عنوان گزینه برتر معرفی گردید.
)