تخمین تعداد سفرهای قابل همپیمایی در محلهای کار

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، دانشکده راهنمایی و رانندگی، دانشگاه علوم انتظامی‌امین، تهران، ایران

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

10.22034/road.2021.278755.1943

چکیده

همپیمایی روشی است که در آن افرادی که محل زندگی و کار آن‌ها در یک محدوده واقع شده است، یکدیگر را پیدا می‌کنند و با هم قرار می‌گذارند که با یک وسیله نقلیه شخصی تردد کنند.این روش به عنوان یکی از روشهای مدیریت تقاضا به توسعه پایدار کمک شایانی می‌کند. بنابراین مهم است که با بررسی عوامل مؤثر بر افزایش گرایش به همپیمایی استفاده از این روش را در میان افراد مختلف جامعه گسترش داد. در این تحقیق سعی بر این بود که شهر های مختلف مورد بررسی قرار گیرد تا نتیجه بدست آمده اعتبار بیشتری در سطح کشور داشته باشد .با توجه به پارامترهایی که میتوانست بر روی استفاده از سیستم همپیمایی تاثیر گذار باشد تعدادی از آنها را انتخاب کرده و پرسشنامه‌ای با توجه به موارد تاثیر گذار طراحی شد. در این تحقیق با استفاده از روش رگرسیون خطی مشخص شد که پارامترهای مالکیت وسیله نقلیه شخصی، تفاوت در ساعات کار افراد، دسترسی به حمل و نقل عمومی و نزدیک بودن محل سکونت به مرکز شهر بر میزان استقبال از همپیمایی تأثیر دارند. با بررسی تاثیرات هرکدام از این موارد و سهمی که می‌توانند در کاهش و یا افزایش تعداد استفاده کنندگان از این سیستم داشته باشند، یک مدل خطی به دست آمد که به وسیله آن می‌توان تعداد سفرهای قابل همپیمایی را برای ادارات و مکان های مختلف کاری تخمین زد.

کلیدواژه‌ها


-‌احمدیان، ف. و میرزایی، م.، (۱۳۹۷)، "تمایل به هم پیمایی در سفرهای روزانه شهری"، کنفرانس بین المللی عمران، معماری و مدیریت توسعه شهری در ایران، تهران، دانشگاه صنعتی مراغه با همکاری دانشگاه تبریز، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان.
 
-حاتمی، ا.، (1399)، "اولویت‌بندی سیاست‌های مدیریت تقاضای حمل و نقل در کلانشهر تهران با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی"، جاده، 28 (104)، ص. 35-50.
 
-رحمانی، ن.، رمضان‌آقایی، ر. و سلیمی، م. ب.، (1392)، "نقش هم پیمایی در حمل نقل و ترافیک و راهکارهای بکارگیری آن در کشور"، سیزدهمین کنفرانس بین المللی مهندسی حمل و نقل و ترافیک، تهران، معاونت و سازمان حمل و نقل و ترافیک.
 
-قره­باغی کرده مهینی، ف.، (1399)،  "تخمین سهم همپیمایی در سفرهای کاری درون شهری"، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی.
 
-محمدی، ر. خیراتی کازرونی، آ. شاکری نسب، ش. و گل رو، ا.، (1394)، "توسعه مدل لوجیت چندگانه هم پیمایی (مطالعه موردی: دانشگاه صنعتی امیرکبیر)"، چهاردهمین کنفرانس بین المللی مهندسی حمل و نقل و ترافیک، تهران، معاونت و سازمان حمل و نقل ترافیک.
 
 
-Benita, Francisco, (2020), “Carpool to work: Determinants at the county-level in the United States, Journal of Transport Geography”,
Vol. 87, 102791.
 
-Delhommea, Patricia, Gheorghiu, Alexandra, (2016), “Comparing French carpoolers and non-carpoolers: Which factors contribute the most to carpooling, Transportation Research Part D: Transport and Environment”, Vol. 42, pp. 1-15.
 
-Vanoutriveab, Thomas, Van De Vijverab, Laurent, Van Malderencd, Elien, Jourquinc, Bart, Thomasd, Isabelle, Verhetsela, Ann, Witlox, Frank, (2012), “What determines carpooling to workplaces in Belgium: location, organization, or promotion?”, Journal of Transport Geography, Vol. 22, pp. 77-86. https://doi.org/10.1016/j.jtrangeo.2011.11.006.